Ευχές; Βρε ναι! Ευχές!
Κοίτα τώρα θα το όριζα και ως ακραίο το 2022 Κείνο το πρωί μια ανύπαρκτη κοπέλα για να υπάρξει αποφάσισε να λιώσει με οξύ μια υπαρκτή κοπέλα….μείναμε λίγο με το στόμα ανοικτό για τη … σκληράδα Το άλλο πρωί αμέριμνος διαβάζεις μια φράση τύπου ααα σου έχω θυμώσει που πέθανες, κοιτάς ποιος το λέει που […]
Τα σέβη μας … ως οφείλουμε και ως νιώθουμε
Έλα φίλε ε; Τι έγινε με πουλμανάκι ήρθες τούτη τη φορά; Είπαμε ε; Πήρες την γηραιά Κυρία της Αγγλίας Το είδαμε στις ειδήσεις, σεβαστήκαμε ήθη και έθιμα που σε άλλες περιπτώσεις ή θα ανατριχιάζαμε από τις “πρόβες ταφής” ή θα οργιζόμασταν με τα υπέρογκα κόστη ή θα χαμογελούσαμε με όλο αυτό το παρωχημένο για τους […]
Γλώσσα στην αλήθεια της…
Αλήθεια από το στερητικό α και το ουσιαστικό λήθη αρνούμαι να ξεχάσω. Αυτός ο τόπος ο μικρός που δοκιμάζεται κι επιμένει μ΄ αυτή τη γλώσσα τη σοφή, την δύσκολη που κακοποιείται κι επιζεί…. Αλήθεια, μα την αλήθεια
Σκαρφαλώνουν…
-Σκαρφανώνουν … -Ναι ναι βλέπω … -Ε παιδιά είναι, καλό πράγμα να περνούν εμπόδια να αψηφούν συρματοπλέγματα και κάγκελα ε; -Nαι ναι καλό είναι … -Βαριεστημένα το λες ή ιδέα μου είναι; -Μωρέ ξέρεις να, το θέμα είναι να μάθουν να ανοίγουν ορίζοντες, να σπάνε στεγανά, από τα τείχη που κτίζουν μέσα τους οι οικογένειες, […]
Στο ρόλο του Μανωλάκη ο τόπος μου…
Ήταν πρωί ακόμα, μα το αεροδρόμιο είχε κίνηση, χαιρέτησα τον συνάδελφο, εμείς οι δυο είμαστε όλοι κι όλοι σε τούτο τον τόπο και γύρισα στο αυτοκίνητο μου. Άναψα τη μηχανή και ξεκίνησα, με αυτή την περίεργη αίσθηση του ολομόναχου. Μόλις χθες βράδυ είχαν φύγει και οι μοναδικοί φίλοι που γνώρισα εδώ. Μόνη μου, αυτό το […]
Παρακαταθήκη το λένε και ακούει και στο όνομα Μάνος
Παρακαταθήκη ….. μια από τις άπειρες που χει τούτος ο τόπος είναι δύσκολα δε λέω….και μαθηματικά δεν βγαίνει, το ξέρω, Μα πάλι……πόσες φορές δεν έβγαινε κοιτώντας πίσω; πολλές, πάρα πολλές…..κι όμως εδώ είμαστε ακόμα Μια πήγαμε βόλτα στο φεγγάρι την άλλη μας έφεραν ένα μαντολίνο την τρίτη ξοδέψαμε από το χαμόγελο της Τζοκόντας την τέταρτη […]
Μαγεία μη σου πω…
-Μαγεία μη σου πω.. -Γιατί να μη μου πεις; Να μου πεις. Να λέγονται αυτά, εδώ επισημαίνονται, αναλύονται, σχολιάζονται σκουπίδια και σκουπίδια. Κατά εκατοντάδες τα άρθρα για τα σκουπίδια, τα ανθρώπινα πάντα…. Για τη μαγεία θα αναρωτηθείς;
Το δικό σου πεπρωμένο …
Επειδή το κλάμα όπως και το γέλιο από τον ίδιο παράδεισο βγήκαν…..αυτόν της ζωής και επειδή μια του κλέφτη δυο του κλέφτη σ’ έπιασα με τα φιλιά μου…..αλλά μπορεί και όχι…… ευπειθώς αναφέρω την αλλαγή της γνωστής διαδικασίας. Τα δάκρυα στα μάτια τα φέρνει η χαρά και το χαμόγελο η λύπη ίσως να ναι η […]
Το γουρουνάκι στη γωνιά της βαλίτσας
«….Μας έδωσε το κλειδί, μας καληνύχτισε κι έφυγε. Εμείς με μας από δω και πέρα. Μπήκαμε σε ένα ταλαιπωρημένο διαμέρισμα, μεταξύ του γκρι και του μαύρου έπαιζε το τοπίο, άδειο τελείως, ψυχρό και θλιβερό, ένα μικρό λαμπατέρ κατά γης κι ένα φως στην κουζίνα. Ανοίξαμε τις βαλίτσες μας, βγάλαμε δύο παπλώματα, δύο σεντόνια, τα στρώσαμε […]
Το χαμόγελο
“….Πέρα απ’ όλα αυτά βέβαια, το χαμόγελο στο πρόσωπό της, έμενε σχηματισμένο για μέρες, χαμογελούσε ακόμα και στον ύπνο της. Πονούσαν τα μάγουλά της απ’ το μόνιμο τέντωμα και οι ρυτίδες γύρω από τα μάτια που έλαμπαν, χαράκωναν ευχάριστα το εγώ της. Ήταν η διαφορά από το χαμόγελο της θλίψης……ήταν αυτό, της στάλας ευτυχίας…”