Σάββατο
απόβραδο
ασετυλίνη
κλέφτες αστυνόμοι
με την Αργυρώ σου πάντα…
στην παντιέρα του αρχηγού
κει στους απάνω δρόμους…
με τις φωτιές του Αι Γιάννη
παλαιοί οι φαντάροι σου
καταπράσινο το φεγγάρι σου
πάντα λαβωμένη η καρδιά….δουλειά της…
Μεγαλείο πα να πει δηλαδή…
Κι απόψε δίπλωσες το χαρτί σου
κείνο που άπλωσε το μελάνι σου κάποτε
πήρες την δική σου οδό Αριστοτέλους
και μας άφησες κι εσύ σπουδαίε Έλληνα
Ήξερες άραγε με πόση ευκολία
χάιδευες την ψυχή μας;
Μακάρι να το ήξερες, μακάρι
Σου οφείλουν κάποιες γενιές
δεν θα πω ένα ευχαριστώ, δεν σου πάει
μα μια αγκαλιά ναι,
αυτήν στην οφείλουν κάποιες γενιές.
Για τον “τρόπο” που στάθηκες
στην μουσική τούτου του τόπου.
Καλό ταξίδι αξιοπρεπέστατε δημιουργέ
είναι κι ο Γιαννάκης κει πάνω,
εσύ με τα πλήκτρα σου
εκείνος με τις χορδές του,
θα ομορφύνετε πάλι τον ουρανό να δεις!
