Κοινοποίηση

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Κάπου χρωστάω ένα ευχαριστώ

«…..Σε ευχαριστώ γι΄ αυτό το απόγευμα, ειλικρινά μέσα από ολόκληρο το είναι μου σε ευχαριστώ. Μπήκα στις σφαίρες της ευτυχίας την ίδια στιγμή που κολυμπούσα σε πέλαγα αμφιβολίας, ξαφνιάσματος, χαράς, απελπισίας, έρωτα, πάθους, δυστυχίας. Σε ευχαριστώ πολύτιμε άντρα γι’ αυτή τη γεύση του να μην πατάς στη γη, του να βαδίζεις χωρίς πάτωμα κάτω από τα πόδια σου. Σε ευχαριστώ αγαπημένο αρσενικό για την ηδονή του νου και την ανατριχίλα του κορμιού. Σε ευχαριστώ λατρεμένε έφηβε για την απόλυτη επικοινωνία που μου εξασφάλιζες από πάντα σου. Σε ευχαριστώ που υπάρχεις σε αυτή τη γη την ίδια χρονική στιγμή που την βαδίζω κι εγώ, για τα βλέμματα που ρούφηξα αχόρταγα όλα αυτά τα χρόνια που γέμιζες καταλυτικά το οπτικό μου πεδίο. Για τα μυστικά του δρόμου που μου φανέρωσες με τα δάκτυλα των χεριών σου. Για τα σύντομα όνειρα που μου΄ μαθες πως είναι πιο σημαντικά από τις πολύχρονες φόρμες. Για τα κλασικά εικονογραφημένα που νίκησαν την εικονική πραγματικότητα κατά κράτος. Για την συνείδηση του ότι δεν μπορεί παρά το ζητούμενο να είναι ο έρωτας, ο απόλυτος τροφοδότης της ψυχής. Σε ευχαριστώ που μου άνοιξες τους ορίζοντες των αισθήσεων και με οδήγησες – με την ύπαρξή σου και μόνο, σε μονοπάτια που για μένα από τότε και πέρα είναι νομοτέλειες στη ζωή. Μα πέρα από όλα σε ευχαριστώ που λειτουργείς για μένα ως ιδανικό ζητούμενο που με το χρόνο δυναμώνει αντί να ξεθωριάζει. Δικαιούσαι να ξέρεις πως υπήρξε απόλυτη, αμόλυντη και αδιαμφισβήτητη η λατρεία μου προς εσένα….»