Η δική μου γενιά μεγάλωσε με αυτή την απόδραση
δεν ήταν μουγκός, δεν ήταν κουφός και κυρίως
δεν ήταν ακίνδυνος ο ήρεμος γίγαντας τελικά…
κείνο το παράθυρο μαζί το σπάσαμε
με το ασήκωτο μάρμαρο
και από τότε και πέρα περπατάμε
ελεύθεροι κι “αβόλευτοι” στις καραμέλες σου…
Όπως καταλαβαίνεις με τέτοιο παρελθόν
δύσκολο να την βάλεις στα μετόπισθεν τη γενιά μου…
Κει μπρος, αγκαλιά με την ισχιαλγία της
θα την βρίσκεις τη γενιά μου γιατρέ μου.
Ένα βήμα πάντα μπροστά από σε,
την σοβαροφάνεια
και το δρόμο που της χάραξες για ν ακολουθήσει
ένα βήμα μπρος….
