Κοινοποίηση

Είναι η νοοτροπία του “σου κουνάω το δάκτυλο” προειδοποιητικά, είναι αυτό του ισχυρού δασκάλου προς τον ανίσχυρο μαθητή της τάξης του, είναι η νοοτροπία εγώ μιλάω εδώ, καλά ή όχι δεν το διαπραγματεύομαι, δεν τίθεται καν θέμα να ακούσω επιχειρήματα σου, κάθεσαι σε θρανίο, είμαι πάνω στην έδρα, οφείλεις να ακολουθήσεις, αλλιώς θα σε βγάλω έξω,
Είναι πάλι που δεν γραφτήκαμε σε σχολείο για να πάμε με αυτό το βήμα, μπήκαμε σε μια ένωση ισότιμων μελών που στο κέρδος θα μοιράζεται και στο πρόβλημα θα συνεργάζεται για τη λύση του.
Λάθη σε λάθη από πολλές μεριές συνεχόμενα, για ένα πρωτοεμφανιζόμενο πρόβλημα, έβγαλε στην επιφάνεια την ακριβή εικόνα αυτής της ένωσης.
Τον Μπρέγκοβιτς τον ξέρω από τους ήχους του πιο, μα μέρα που είναι για τον τόπο, δανείζομαι τα λόγια του.
Είναι αληθές αυτό, είναι μαχητές σε τούτο τον τόπο και ο ήλιος, η θάλασσα, το χρώμα τ ουρανού κάπως μας έχει κάνει άφοβους και ακούραστους.
Δεν έχουμε την ηλικία για να στριμωχτούμε στα θρανία πια…..ούτε μας πείθει ο δάσκαλος λόγω της έδρας, ποτέ δεν μας έπειθε….ας ρωτήσουν τους δασκάλους μας να το μάθουν.
Τους μαθητές τούτου του τόπου τους έπειθε μόνο το μυαλό του δασκάλου αλλιώς έξω ήσαν και έπαιζαν βόλους και μπάλα στις αλάνες μαθαίνοντας να λύνουν από μόνοι τους τα άλυτα, είναι αστείρευτοι σε αυτό.
Και σαν κινδυνεύει η ελευθερία τους ενώνονται, και σαν ενώνονται είναι ανίκητοι…….θαρρώ.
Θαρρώ επίσης ότι σήμερα οφείλουμε να είμαστε όλοι ένας εκεί έξω, όλοι
κι εμείς που δεν ψηφίσαμε τον σημερινό όρθιο αρχηγό του τόπου,
κι εμείς που το κάναμε.
Γιατί ορθός βαδίζει, όπως πρέπει του τόπου του, κει μέσα στο λάκκο με τα φίδια και βαδίζει άοπλος πιστεύουν αυτοί, μα εμείς γνωρίζουμε πως βαδίζει με τις φαρέτρες του γεμάτες σαν είμαστε όλοι ένας.