“…..-Είναι καιρός που γύρισες; Πότε ήταν πριν δυο χρόνια περίπου που σε συνάντησα στο Τόκιο, τι έκπληξη κι αυτή, εγώ εκεί για μια αρπαχτή να βγάλω σπασμένα, μια μίνι περιοδεία με τη Χαρούλα και να βγω στη σκηνή να σε δω μπροστά μου….αυτός ο μικρός τεράστιος κόσμος….
-ναι θυμάμαι, τι νύχτα κι αυτή…..γύρισα ναι, είναι τώρα και κάτι μήνες που είμαι πίσω, εδώ στη βάση μου, στο οξυγόνο του κόσμου, στην κεντρική αρτηρία, στον τόπο μας, όπου και να με στέλνει η δουλειά μου το έχω χρονομετρήσει πια….μέχρι δυο χρόνια το πολύ, μετά στενεύει ο ορίζοντας, ο ουρανός γίνεται απειλητικός, τα μέσα μου σμπαράλια, έχω ένα ιερό δέσιμο με αυτή την κουτσουλιά του χάρτη, με την ιερή πατρίδα, εδώ λοιπόν στα στοιχειά μου και στα στοιχεία μου. Αλλά πες μου για σένα, για σας, για το γκρουπ, τι αποκάματε τελικά εκείνους τους πολλά υποσχόμενους καιρούς;
-λες για την ευκαιρία που είχαμε να κυνηγήσουμε εκείνο το χρυσό συμβόλαιο στο Λονδίνο ε; πήγαμε τότε, πήγαμε, μοιραστήκαμε μια μερίδα τηγανιτές πατάτες στα τέσσερα αλλά πήγαμε, και κλειστήκαμε σε ένα στούντιο, από όπου περνούσαν δεκάδες παραγωγοί και ψάρευαν ταλέντα και έκλειναν συμβόλαια. Και ναι τα καταφέραμε, μας πρόσεξαν, ήρθε ο μεγάλος και τρανός παραγωγός της Chrysalis και μας πρότεινε συμβόλαιο ζηλευτό, Ευρώπη, Αμερική, περιοδείες, δημιουργία, δόξα, χρήμα, ζωή παραμυθένια, αυτό δεν θέλαμε; Τα καταφέραμε ναι, τραβήξαμε την προσοχή αυτού που έπρεπε, διαγεγραμμένη η πορεία μετά. Έτσι ένα βράδυ πριν υπογράψουμε βγήκαμε έξω οι τέσσερις μας, εμείς η παλιοπαρέα απ τα σοκάκια του Πειραιά που παίζαμε στις αλάνες, να τα πιούμε, να γιορτάσουμε την νίκη, να μεθύσουμε τη χαρά…….
-και;
-και αφού τα ήπιαμε, αφού τα χαρήκαμε, αφού τα ευτυχήσαμε, αφού τα καταλάβαμε συναντήθηκαν τα μάτια όλων μας για μια και μόνη στιγμή, δεν είχε λόγια αυτή η συνάντηση των ματιών μας, ήταν ικανή. Το επόμενο πρωινό ευχαριστήσαμε την ευκαιρία και φύγαμε από τα μεγάλα στούντιο. Παίξαμε σε κάποια άθλια μπαράκια για κάποιες μέρες, να μαζέψουμε τα λεφτά για τα εισιτήρια, να γυρίσουμε πίσω και αυτό κάναμε. Βλέπεις αυτή η κουτσουλιά στο χάρτη είναι πολύ σπουδαία για να ζούσαμε μακριά της, είναι σημείο αναφοράς, είναι τρόπος ζωής, εμείς οι μακρυμάλληδες το κάναμε τότε αυτό, αποφασιστικά και απόλυτα και ξέρεις δεν το μετανιώσαμε ποτέ.
Πλέξαμε τα χέρια χαμογελώντας, είναι ευλογία και τύχη να έχεις γεννηθεί κάτω απ το γαλάζιο αυτού του ουρανού, ανάμεσα στην ξερολιθιά και το φιλότιμο….και το καταλαβαίναμε ως το μεδούλι και οι δυο μας”
(απόσπασμα)
