“-Καλημέρα
-Καλημέρα
-Όχι τέτοια, άλλη
-Τι άλλη; πόσες καλημέρες υπάρχουν
-Πολλές, δεν είναι της παρούσης, για εδώ μιλάμε, εδώ η καλημέρα είναι άλλη, είναι αριστερή καλημέρα η σημερινή
-Α αυτό ναι, αριστερή, εμείς οι παλαιοί θα την λέγαμε ΚΚΕ Εσωτερικού τούτη την καλημέρα.
-Τι είναι αυτό;
-Αριστεροί μα της Ευρώπης, αριστεροί ως προς την κοινωνική πολιτική και την οικονομία, αλλά όχι παράρτημα της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, όχι παραπαίδι της, την αμφισβητούσαμε τότε αυτήν εκεί, χοντρικά στα λέω δεν θα κάνουμε και πολιτική ανάλυση, δεν θυμάμαι και καλά καλά δηλαδή, είμαι και γραία…..
-Μάλιστα, ε ωραίο ακούγεται δε νομίζεις;
-Εμένα θα πεις μικρό; εγώ έχω περπατήσει χιλιόμετρα Πατησίων-Πλατεία Συντάγματος- Αμερικάνικη Πρεσβεία, έχω λιώσει ελβιέλες, έχω γδάρει τα πνευμόνια μου από την φωνή……μπας κι ακούσει κανείς το δίκιο των λαών, τότε που δίναμε μάχες με την ψυχή μας, χωρίς τους εργατοπατέρες στην κορυφή της πορείας, τότε ξυπόλητοι στ’ αγκάθια που παίζαμε την σωματική μας ακεραιότητα στα ίσα και στην τύχη ασυλλόγιστα.
-Α άρα ευχαριστημένη είσαι με την αριστερή καλημέρα σήμερα, έβαλες το χεράκι σου να είναι έτσι
-Για χθες λες; δεν κατάφερα να ψηφίσω ήμουν μακριά από τον τόπο μου, είναι κι αυτή η δουλειά που με ορίζει ακόμα, αλλά αν ήμουν εκεί δεν θα ψήφιζα την αριστερή καλημέρα, θα ψήφιζα άλλο κόμμα, άλλο σχέδιο, με καλημέρα μη πολιτική, η καλημέρα της δικής μου επιλογής μοιράζεται από εκπροσώπους του πνεύματος, της τέχνης, της επιστήμης, της επικοινωνίας της της της της πολλά της αλλά όχι αυτό της πολιτικής, έχω τελειώσει εγώ με τους πολιτικούς, τέρμα, δικοί σας
-Μάλιστα, κατάλαβα, τώρα θα αρχίσεις κι εσύ να κάνεις την γνωστή κριτική και να θάβεις την αριστερή καλημέρα γιατί αγκαλιάστηκε με μια συντηρητική πρωί πρωί και ξεκινάει, γιατί αψήφισε θρησκευτικά σύμβολα, γιατί οι ζάπλουτοι μεγιστάνες της παντομίμας και του μπότοξ είναι έτοιμoi να εισπράξουν την υποστήριξή τους σε αυτήν, γιατί γιατί γιατί……..
-Μπα, έχεις λάθος, δεν θα με βρει η νεότατη αριστερή καλημέρα απέναντί της, δεν θα με βρει καθόλου για την ακρίβεια, θα μείνω σπίτι μου ήσυχη και αισιόδοξη, θα χαρώ πιο από αυτήν σαν πετύχει, θα στενοχωρηθώ πιο από αυτήν αν αποτύχει, θα δικαιωθώ σαν γίνει βασιλικότερη του βασιλέως, αλλά και θα δακρύσω σαν πάει στην Καισαριανή να ακουμπήσει δυο τριαντάφυλλα στο μνημείο αγωνιστών της αντίστασης και την ώρα που θα πάει στους ξένους θα είμαι δίπλα της και στραβά τα κάνει ή ορθά εγώ είμαι από τον τόπο που γέννησε τη δημοκρατία, ο δήμος ψήφισε αυτήν την καλημέρα την αριστερή, εκεί ο δρόμος του δήμου, δημότες όλοι μας.
Και αν στο βάθος του μυαλού μου έρχονται οι μνήμες από ακόμα πιο φωτεινά μυαλά που η φθορά του χρόνου τα έκανε θολά και αγνώριστα, θα τις κρατώ για μένα και θα πιστεύω πως η κάθε ευκαιρία είναι για πρώτη φορά. Μα και σαν όλα μαυρίσουν, γιατί εκεί έξω στην Ευρώπη οι βάρβαροι τελικά, ίσως είναι πιο πολλοί από τους οραματιστές, τότε γίγαντας θα γεννώ και θα βγω στους δρόμους να παλέψω για τον τόπο μου, με όποιο κόστος, με όποιο τρόπο, με όποιο όπλο.
-Κι εγώ
-Τι κι εσύ;
-Κι εγώ που ψήφισα την αριστερή καλημέρα εκεί δίπλα σου θα παλεύω σαν χρειαστεί….τι νομίζεις, τον ίδιο έρωτα υπηρετούμε, εκείνον της ξερολιθιάς και του γαλάζιου.
-Εγώ το ξέρω, μας ενώνουν τα σπουδαία, οι οπτικές μας γωνιές διαφέρουν
-Ε ναι…..”
