Κοινοποίηση

Όχι τον ολάκερο, τον άλλο, τον δικό μας, τον προσωπικό.
Όχι θεαματικά, μόνο ως προς την ποιότητά του
να φτάσουμε στην ευτυχία
που δεν είναι η αποδοχή της συνήθειας και των δεδομένων
ούτε το βάφτισμα τους σε ζητούμενα.
Αλλά μια εσωτερική γαλήνη, μια πραότητα διάρκειας.
Κι ένα χαμόγελο…… αυτό το λαμπερό
που σχηματίζεται σαν πατάς γερά στα πόδια σου
κι έχεις ξεφορτωθεί όλα τα πρέπει, τα δήθεν, τις κενές εντυπώσεις.
Αυτόν τον κόσμο “πάμε ν αλλάξουμε μωρό μου”.
Άλλωστε είναι ο μόνος κόσμος που μπορούμε ν αλλάξουμε
κι αν είναι μικρός, ένα σύνολο τέτοιων είναι ο άλλος, ο ολάκερος…