Κοινοποίηση

-έχει να φανεί μέρες, δεν το ‘χει ξανακάνει, κάτι θα συμβαίνει
-ρε νοσοκόμοι δεν τον πήραν από δω? Θα τα κόρδωσε ο γέρος
-πως μιλάς έτσι νεαρέ μου, που είναι ο σεβασμός σου για τον δημιουργό σου παιδί μου;
-ο σεβασμός μου κυρά είναι μέσα μου, όχι στο λεξιλόγιο έχουμε διαφορά αιώνων δεν περιμένω να καταλάβεις
-παλικάρια και κυρές αν έχει δίκιο ο πιτσιρικάς δεν έχουμε την πολυτέλεια να μαλώνουμε, αν δεν θα τον έχουμε απέναντι να μας ζωντανεύει με τη σκέψη του ή θα κιτρινίσουμε και θα γίνουμε σκόνη ή θα ενωθούμε, θα νοιαστεί ο ένας για τον άλλο και θα ζήσουμε μόνοι μας
-Μόνοι μας; Δυνάμεθα; Είναι εφικτό?
-Α καλά, πρώτα απ’ όλα ας βρούμε μια κοινή διάλεκτο να συνεννοηθούμε και μετά βλέπουμε αν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας, χωρίς τον γέρο. Τι θα πει δυνάμεθα, τι θα πει εφικτό μαντάμ? Απλή γλώσσα ανθρώπινη θα μιλάμε εδώ, όπως ο κόσμος που γαμιέται να επιβιώσει σε αυτή την κόλαση. Πας στον μανάβη εσύ και λες δύνασθε να μου δώσετε ένα κιλό κρεμμύδια? Μην τρελαθούμε πάνω μας δηλαδή!
– Φουυυυυ, η απόλαυση αυτής της πίπας παραμένει η ίδια, όπως όταν την ρουφούσα με σάρκα και οστά….., για να δούμε που βρισκόμαστε λοιπόν, ας πούμε πως ο Πιτ δεν θα ξαναγυρίσει, τι θα πει να ενωθούμε για να υπάρξουμε, γιατί να υπάρξουμε δηλαδή;
-Γιατί η κάθε μια από μας δείχνει έναν αληθινό άνθρωπο, σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, είμαστε οι αναμνήσεις τους και ένας λόγος να χαμογελάσουν ή να δακρύσουν κοιτώντας μας, λίγο είναι αυτό; Αυτός δεν είναι ο προορισμός μιας φωτογραφίας;
-Και αυτός είναι, είναι όμως κι από μόνη της μια πράξη, που ανάλογα τη ματιά που στέκει πάνω της και τη χαζεύει μπορεί να γίνει όνειρο, αιτία, σκοπός, χαρά, ταξίδι.
-Πως όμως θα μάθουμε να ζούμε όλοι μαζί; Πως γίνεται να ζεις χωρίς να ξέρεις βασικούς κανόνες; Μέχρι τώρα καθάριζε ο γέρο Πιτ για μας
-Κανείς μας δεν ξέρει…..θα μάθουμε, έτσι γίνεται και με τους ανθρώπους, γεννιούνται και μέρα με τη μέρα μαθαίνουν να ζουν, αυτούς θα μιμηθούμε, θα μάθουμε και θα ζήσουμε μόνοι μας, αρκεί να είμαστε μαζί, αυτό το ξέρω καλά, τίποτα δεν γίνεται χωρίς συντρόφους φίλους συνοδοιπόρους.
Και να γίνεται δηλαδή, δεν έχει νόημα να υπάρξεις μόνος σου.
(απόσπασμα)