“….Πέρα απ’ όλα αυτά βέβαια, το χαμόγελο στο πρόσωπό της, έμενε σχηματισμένο για μέρες, χαμογελούσε ακόμα και στον ύπνο της.
Πονούσαν τα μάγουλά της απ’ το μόνιμο τέντωμα και οι ρυτίδες γύρω από τα μάτια που έλαμπαν, χαράκωναν ευχάριστα το εγώ της.
Ήταν η διαφορά από το χαμόγελο της θλίψης……ήταν αυτό, της στάλας ευτυχίας…”
(απόσπασμα)
