“….τώρα θα μου πεις γιατί ο άνθρωπος μου να ορίζεται σαν μυστικό;
βέβαια αν μου το πεις είσαι νέος ακόμα….άτριφτος
κι αυτό δεν έχει να κάνει με την ημερομηνία γέννησης σου,
μα με την ωριμότητα που κουβαλάς παρέα.
Γιατί αυτό ακριβώς κρατά τη μαγεία,
της οικειότητας που τρομάζει, η μη κτίση.
Γιατί αυτός ο τρόπος μπορεί να πολεμήσει
την φθορά της καθημερινότητας.
Γιατί είναι πάνω και πέρα από κοινωνικές συμβάσεις
όρκους, υποσχέσεις και υποχρεώσεις.
Γιατί είναι έντιμος, ξεκινά και καταλήγει στην ψυχή.
Γιατί την ώρα που δημιουργεί στέρηση και λαχτάρα
στον εαυτό του δεν είναι απειλή, σαν είναι ώριμο,
για κανέναν τρίτο.
Είναι για να ναι, είναι γιατί είναι,
είναι ……απλά και απόλυτα.
Κι αν ετοιμάζεσαι να αμφισβητήσεις
την σπουδαιότητα αυτού του τροφοδότη λογαριασμού,
αυτής της κρυφής ταραχής και της ανατριχίλας σε διάρκεια
τότε ετοιμάζεσαι να παραδώσεις αυτή την ιδιαίτερη λάμψη
και το χαμόγελο που πάντα θα τον συνοδεύει.
Θα μου πεις πως υπάρχουν αξίες στη ζωή
με βάσεις γερές, από τις οποίες μπορείς να αντλείς
ασφάλεια, αγάπη, σιγουριά, ηρεμία
και θα συμφωνήσω μαζί σου,
βέβαια και υπάρχουν και είναι ακόμα πιο σπουδαίες
και πιο δυνατές από ότι νομίζεις
μα εγώ δεν μίλησα για έναν μονοσήμαντο τρόπο ζωής.
Μίλησα για την ευλογία μέσα στην ασφαλή ζωή σου,
τη ήρεμη και γεμάτη αγάπη, να αξιωθείς
αυτήν την μαγική εσωτερική λάμψη.
Αυτή που ίσως αλλάξει μια εικόνα
που με στοιχειώνει από παιδί,
της αμίλητης και αγέλαστης οικογένειας που συναντώ,
να επιστρέφει σπίτι της από την βόλτα της Κυριακής,
στριμωγμένη ανόρεχτα στο αυτοκίνητο του πατέρα.
Γιατί δεν είναι ανώδυνο πράγμα να σου λείπει
αυτή η μαγική σύνδεση, δεν είναι ανώδυνο.
(το κείμενο της εικόνας, ανυπόγραφο στο διαδίκτυο,
και αφορμή για το σχόλιο μας)
