“…Δημιουργείς από πόνο, από στέρηση, από ανάγκη να ανακαλύψεις την πόρτα που θα σε βγάλει από προσωπικά αδιέξοδα, από το βάσανο της έκφρασης.
Δημιουργείς για να λυτρωθείς από το ανεκπλήρωτο, το μη ειπωμένο, το μη κατακτημένο.
Αν αυτό που φαντάζει ιδανικό το έχεις εκφράσει και το έχεις εισπράξει απευθείας από το ζητούμενο σου, είσαι ήρεμος, είσαι καλυμμένος, δεν χρειάζεται να το πας παραπέρα, να το μοιραστείς με άλλους, γίνεται υπόθεση που αφορά δυο.
Το ζεις το χαίρεσαι το φθείρεις και τελικά το ολοκληρώνεις.
Το αντίθετο σε ωθεί στη δημιουργία. Δεν δημιουργείς μέσα στην τρελή χαρά, ούτε μέσα στην ιδανική πληρότητα. Αλλά μέσα στην τρελή απόγνωση και στην αγωνία να απελευθερώσεις τα χρώματα της ψυχής σου, να επικοινωνήσεις μέσα από την τέχνη σου με το ιδανικό σου..”
(απόσπασμα)
