-τι έρωτας κι αυτός….μια απάτη σκέτη αν το δεις….
-σαν φαντάζει απάτη στο τέλος του δεν ήταν έρωτας,
πόθος ήταν μάτια μου, πόθος, συγχώρεσε αυτόν
που στον παρουσίαζε σαν τέτοιον, τις έννοιες δεν ξεχώριζε,
έχεις σίγουρα μεγάλη καρδιά!
-θα ζήσω άραγε ποτέ τον απόλυτο τον αιώνιο έρωτα;
-εξαρτάται πως θα τον χειριστείς σαν τον πετύχεις ξέρεις…
μα να θυμάσαι πως οι υποσχέσεις του είναι εφήμερες,
πως οι μεγάλοι έρωτες δεν ξύπνησαν ποτέ στο ίδιο κρεβάτι,
έτσι προφυλάχθηκαν απ’ τον πνιγμό τους
στην αναμέτρησή με την κατοχή και την καθημερινότητα
όσο για την παγκόσμια ερωτική λογοτεχνία ήξερε καλά τι έκανε,
τους σκότωνε μόνη της για να …..μείνουν
-κανένα παρήγορο έχεις να μας πεις;
-έχω ναι, τη μοναδικότητα του έρωτα, αυτή τη μαγεία,
αυτόν τον τροφοδότη λογαριασμό δεν την συναντάς άπαξ στη ζωή…