Επειδή το κλάμα όπως και το γέλιο
από τον ίδιο παράδεισο βγήκαν…..αυτόν της ζωής
και επειδή μια του κλέφτη δυο του κλέφτη
σ’ έπιασα με τα φιλιά μου…..αλλά μπορεί και όχι……
ευπειθώς αναφέρω την αλλαγή της γνωστής διαδικασίας.
Τα δάκρυα στα μάτια τα φέρνει η χαρά και το χαμόγελο η λύπη
ίσως να ναι η αυτοσυντήρηση, ίσως η γνώση,
μπορεί και οι αντοχές που στις μέρες μας είναι αποκαμωμένες.
Σαν σε πετυχαίνουν τα δύσκολα χαμογελάς….
κείνες οι ώρες θέλουν άμυνες γερές, χαμογελάς και δίνεις μάχες,
δικαίωμα στο κλάμα έχεις μόνο σαν είσαι χαρούμενος, δυνατός, άτρωτος, εκεί δεν κινδυνεύεις, εκεί αφήνεσαι να παραπονεθείς
για τον φόβο, την απειλή, το δύσκολο που ήταν κάπου πίσω……..
Καλημέρα σε όλους σας παίδες, ο κλαυσίγελος είναι η ίδια η ζωή, κι αν βρισκόμαστε στη λύπη του στα ίσα μοιρασμένη είναι και η χαρά του
