“…Ξεκίνησε τα μαθήματα με τη δίψα του ναυαγού. Όλα της άρεσαν, οι μικρές ακατάλληλες αίθουσες, τα ελλιπή τεχνικά μέσα, η οχλοβοή σχετικών και ασχέτων, η φασαρία των διαλειμμάτων, το υπερφίαλο που περίσσευε, η μελαγχολία του καλλιτέχνη, η αγωνία της αναζήτησης, το ανόμοιο κράμα των καθηγητών, το αταίριαστο των σπουδαστών, η ματαιοδοξία που χαρακτήριζε την αύρα του χώρου, το ηλικιακό χάος, η ελπίδα που φέγγει από παντού για το σπουδαίο, η αγωνία της μοναδικότητας, η ανάγκη της έκφρασης…”
(απόσπασμα)
