«…Ήταν η ώρα που σε καλεί η αγάπη και εσύ σωπαίνεις. Γιατί όλα φαντάζουν τέλεια και ξέρεις πως δεν υπάρχει τελειότητα. Γιατί δεν υπάρχει διάρκεια στην ευτυχία. Κι ενώ το ξέρεις δεν βολεύεσαι με τίποτα λιγότερο- γιατί την έχεις νοιώσει. Κι όταν για σένα αυτός που έχεις απέναντί σου φαντάζει ιδανικός, σωπαίνεις. Αφουγκράζεσαι την αρχή και το τέλος μαζί. Μαθαίνεις να χαμογελάς με μια γαλήνια θλίψη. Μεγαλύτερος. Σοφότερος…»
(απόσπασμα)