«… Ήταν κι εκείνη η σκόνη ….πώς να την αγνοήσεις; Έπιασα να καθαρίζω με το μαλακό πανί, κείνο που δεν αφήνει χνούδια, ένα ένα τα μικροαντικείμενα που με έδεναν με στιγμές, τόπους, ανθρώπους. Έφτασα και στο αγαλματάκι κείνο το αγαπημένο, τον Ίμπι μου, το πουλί με το κορμί από γυαλιστερό πέτρωμα και ράμφος και πόδια από χαλκό, τον θεό της τύχης και της σοφίας, λένε…..το ξεσκόνισα με ιδιαίτερη φροντίδα, πρώτο το ώχρα…το άστραψα και μετά το άλλο το λευκό, ναι δυο έχω, είχα πολλά αλλά τα χάριζα κατά καιρούς σε φίλους αγαπημένους, έτσι έμειναν δυο….να με φυλάνε.
Προχώρησα στο ξεσκόνισμα, μα μια σκέψη πήγε το βλέμμα προς τα πίσω….δύο έχω ακόμα, δεν πρόλαβα τελικά να το δώσω το ένα, κάπως έγινε και δεν πρόλαβα, και μου το είπε σε ανύποπτο χρόνο, εκείνο τον Ίμπι ποτέ δεν μου τον έδωσες, δίκιο είχε, δεν του τον έδωσα, κάπως έγινε και δεν έτυχε, κάπως μου διέφυγε, κάπως το αμέλησα.
Μην κοιτάς που του έδωσα τα πάντα, γη, ύδωρ, καρδιά, υπομονή, κατανόηση, συγχώρεση, δικαίωμα να με αφανίσει, δώρα για κάθε μικρή και μεγάλη επέτειο, γιορτή, ή έτσι χωρίς λόγο, για τη χαρά της κίνησης, για μια στοίβα αναμνήσεων με μικροπράγματα, το εικαστικό για το γραφείο του, την εικόνα για το σπίτι του, τις ρέπλικες του ρεβόλβερ του μεσοπολέμου ή του πρώτου αεροπλάνου, τα ρούχα και τη συλλογή από όλο τον κόσμο με τις κούπες που λάτρευε, σε όποιο σημείο του χώρου του κι αν κοιτούσε σίγουρα θα έβρισκε κάτι δικό μου.
Και δεν έχει σημασία που αυτός ποτέ δεν μου έδωσε τίποτα, ούτε ένα συναίσθημα αληθινό, γιατί ο πόθος παρόρμηση είναι, ούτε μια κουβέντα που να βγει αληθινή, στον μπερντέ του καραγκιόζη τα θεμέλια, ούτε ένα φύλλο πράσινο, κόκκινο, πορτοκαλί, ούτε μια κάρτα με μια ευχή, ένα βιβλίο, κάτι που να ακουμπήσει το μάτι μου και να είναι από εκείνον.
Δεν έχει σημασία αυτό…… τώρα που τα είδα μαζί θυμήθηκα την κουβέντα του….. τον Ίμπι ενώ του τον είχα υποσχεθεί δεν του τον έδωσα ποτέ και είχε δίκιο, δεν πρόλαβα και δεν είναι σωστό να μην δίνεις σαν ο άλλος το ζητά.
Είναι κι αυτή η σκόνη….αν δεν μάζευε έτσι πάνω στα αντικείμενα δεν θα ένοιωθα τόσο άβολα τούτη την ώρα…..δεν έδωσα γαμώτο»
