Είδα μια ταινία χθες βράδυ, το Gone Girlθα μου πεις…..είχε αυτοκίνητα; μπα……ούτε για μεταφορικό

“-μου λείπει -αυτός ε; -κάτι απ αυτόν…… -η μορφή; -μπααα μια καθημερινή συνηθισμένη

-θα συνεννοηθούμε; -στο χέρι σου… -βλέπω μόνο με σχήματα καθαρά και απλά -εγώ

“…Τελικά καμιά χαρά πραγματική σε διάρκεια φωτογράφισα ποτέ μου; Αναρωτήθηκε ο γέροντας και

Έκλεισε τα μάτια του, δεν είναι πάντα καλό πράγμα η μνήμη το κέρατο

“Πάντως κάθε φορά που πήγαινε στο σωφρονιστικό κατάστημα, πέρα από το προσωπικό της

“…Να που ωρίμασαν οι καιροί……να που δεν είναι πια η τελευταία σου σκέψη

“7.273.862.264 Τρέχων Παγκόσμιος Πληθυσμός…! Σε περίπτωση που κάποιοι αισθάνονται αναντικατάστατοι…….” Κάπου το διάβασα

για τη φίλη μου, εδώ… για τη γυναικοπαρέα…. για την ίδια γλώσσα…. για

μα κι όταν ήσασταν μαζί …..τι; τότε στέρευε και η ελπίδα, τότε τότε