“…Κάθε φορά εμφανιζόταν από το πουθενά κάτι ή κάποιος που την πήγαινε πίσω,

  “…Ήταν μικρούλα τότε πολύ, θυμάται όμως τις βαλίτσες με τα κοστούμια τους.

“…..Κάθισαν κάπου παράμερα, τον παρατηρούσε με την άκρη του ματιού της, σιγά σιγά

“Τα δύσκολα φαίνονταν να απομακρύνονται και η Βίκυ χαιρόταν την ζωή της όσο

“…..Έφτιαξε ένα δυνατό καφέ να της συμμαζέψει την υπερένταση και την αϋπνία, έκανε

“…..Εκείνο το βράδυ η Βίκυ έφυγε με την Λίνα από την σχολή, πήγαν

“..Νοίκιασε ένα ωραίο μεγάλο διαμέρισμα, η στενοχώρια φαντάζει πιο στρόγγυλη σε άπλα….πάντα, στον

“…..Άνοιξε τα μάτια της, κρύωνε λίγο, κοίταξε το ρολόι της, ήταν πρωί ακόμα,

“…Θα τα πούμε όλα απόψε για μας, μου είπες, γιατί εμείς δεν είμαστε

… δέκα σπάνια ακροδάκτυλα συναντούν μια κορυφαία χροιά φωνής μπρος στο είναι μιας